Τί θα'ταν μια κοινότητα χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς όρους του ανήκειν, χωρίς ταυτότητα;
Μπορούμε να φανταστούμε μια κοινότητα καμωμένη από ανθρώπους που δεν διεκδικούν μια ταυτότητα (το να είμαι γάλλος, κόκκινος, μουσουλμάνος); Πώς λοιπόν να σκεφτούμε μια κοινότητα σχηματισμένη από οποιεσδήποτε μοναδικότητες, δηλαδή τέλεια καθορισμένες, αλλά χωρίς μια έννοια ή μια ιδιότητα να μπορεί να εξυπηρετήσει ως ταυτότητα;
Το είναι που έρχεται: ούτε ατομικό ούτε καθολικό, αλλά οποιοδήποτε. Μοναδικό, αλλά χωρίς ταυτότητα. Καθορισμένο, αλλά μόνο στον άδειο χώρο του παραδείγματος. Και, εντούτοις, ούτε γενεσιουργό, ούτε αδιάφορο: αντίθετα, όπως ενδιαφέρει σε κάθε περίπτωση, καθαρό αντικείμενο της αγάπης. Η λογική του: τα παράδοξα της θεωρίας των συνόλων, η ανωνυμία της ιδέας, η ριζική αδυναμία μιας μετα-γλώσσας. Η ηθική του: το να είναι μόνο ο δικός του τρόπος ύπαρξης, το να ασκεί μόνο την δικιά του δυνατότητα ή δύναμη, το να βιώνει την γλώσσα ως τέτοια. Η πολιτική του: το να φτιάχνει κοινότητα χωρίς προϋποθέσεις ούτε όρους του ανήκειν, η αμετάκλητη έξοδος από το κράτος, η κατασκευή ενός κοινοποιήσιμου σώματος.
Απόπειρα μετάφρασης του γαλλικού paperback του G. Agamben, La comunità che viene, 1990
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου